۱۰ خواننده بین المللی ایرانی که شهرت جهانی دارند

موسیقی همواره جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ و هنر ایرانیان داشته و از گذشته‌های دور تاکنون به عنوان یکی از ابزارهای اصلی بیان احساسات، افکار و باورهای مردم ایران نقش مهمی ایفا کرده است. این هنر دل‌انگیز در طول تاریخ توانسته ارتباطی عمیق میان نسل‌ها برقرار کند و حتی پیام‌های فرهنگی و اجتماعی را از طریق نغمه‌هایش منتقل کند. طی دهه‌های اخیر، موسیقی ایرانی شاهد حضور خوانندگان برجسته‌ای در سبک‌های مختلف بوده است، از سنتی و کلاسیک گرفته تا پاپ و راک. این هنرمندان در داخل و خارج از کشور فعالیت داشته و نام ایران را به‌عنوان خواننده بین المللی ایرانی به واسطه آثار خود مطرح کرده‌اند.

برخی از این خوانندگان به دلیل عملکرد خیره‌کننده و توانایی‌های هنری بی‌نظیرشان به شهرتی فراتر از مرزها دست یافته‌اند. نام‌هایی که نه تنها با موسیقی ایرانی عجین شده، بلکه در خاطره جمعی مردم جاودانه مانده‌اند و حتی پس از فوت‌شان نیز آثار آن‌ها به عنوان میراثی ارزشمند در موسیقی ایران باقی مانده است.

در ادامه مطلب، قصد داریم شما را با ۱۰ خواننده بین المللی ایرانی آشنا کنیم که توانسته‌اند با آثار خود شهرتی جهانی کسب کنند. هر یک از این هنرمندان با سبک و ویژگی‌های خاص خود نقش بسزایی در معرفی موسیقی ایران به جهان داشته‌اند و به واسطه آثارشان، همچنان درخششی ویژه در دنیای موسیقی دارند. این فهرست شامل هنرمندانی است که نامشان به‌عنوان نمایندگان موسیقی ایران شناخته می‌شود و آثارشان، پلی است میان فرهنگ ایران و دیگر ملل، تا موسیقی ایرانی همچنان به مسیر خود در میان فرهنگ‌های گوناگون ادامه دهد.

محمدرضا شجریان

محمدرضا شجریان در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۰ در شهر مذهبی و تاریخی مشهد به دنیا آمد و از همان دوران کودکی به موسیقی و آواز علاقه‌مند شد. این علاقه در نوجوانی با جدیت بیشتری دنبال شد و شجریان به یادگیری و تمرین آواز سنتی ایرانی پرداخت. با تلاش و پشتکار فراوان، او توانست به یکی از برجسته‌ترین و کامل‌ترین خوانندگان موسیقی سنتی ایران تبدیل شود.

آوازهای شجریان نه تنها به دلیل تکنیک بی‌نظیر و صدای قدرتمندش، بلکه به دلیل احساسات عمیق و پیامی که در آن‌ها نهفته است، مورد تحسین قرار گرفته‌اند. اجرای آواز در دستگاه‌های موسیقی سنتی ایرانی نیازمند مهارت، دانش و دقت فراوانی است و شجریان توانست این هنر دشوار را به کمال برساند. به همین دلیل او به عنوان نماد و مرجع آواز سنتی ایرانی شناخته می‌شود و در دل و جان مردم ایران جایگاه ویژه‌ای دارد.

در سال ۱۹۹۹، سازمان یونسکو جایزه معتبر پیکاسو را به شجریان اهدا کرد؛ جایزه‌ای که یکی از ارزشمندترین جوایز هنری اروپا به شمار می‌آید و به هنرمندانی اعطا می‌شود که تاثیرات ماندگاری در فرهنگ و هنر جهانی داشته‌اند.

متاسفانه، محمدرضا شجریان پس از چندین سال مبارزه با بیماری سرطان، در تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۲۰ در بیمارستان جم تهران چشم از جهان فروبست. مزار شجریان در شهر توس، در کنار آرامگاه شاعر بزرگ ایرانی، فردوسی قرار دارد؛ جایی که شایسته هنرمندی چون اوست و او را در کنار یکی از نمادهای فرهنگی و تاریخی ایران قرار داده است.

شجریان با صدای جاودانه و میراث بی‌بدیل خود به عنوان یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ ایران شناخته می‌شود و آثار او همچنان الهام‌بخش نسل‌های جدید در موسیقی ایرانی است.

گوگوش

فائقه آتشین، که با نام هنری گوگوش شناخته می‌شود، یکی از درخشان‌ترین چهره‌های موسیقی و سینمای ایران است و با بیش از چندین دهه فعالیت در عرصه‌های مختلف هنری، به نمادی از موسیقی پاپ و فرهنگ ایرانی تبدیل شده است. او در تاریخ ۵ می ۱۹۵۰ در تهران متولد شد و از سنین کودکی وارد دنیای هنر شد. گوگوش ابتدا فعالیت هنری خود را با همراهی پدرش که از بازیگران شناخته‌شده آن دوره بود، آغاز کرد و همین محیط خانوادگی، زمینه‌ساز ورود او به عرصه هنر و موسیقی شد. در هفت سالگی، گوگوش اولین تجربه بازیگری خود را در سینما داشت که در همان سنین، استعداد و توانایی بی‌نظیر او را به اهالی موسیقی و سینما نشان داد.

پس از آن، گوگوش توانست مسیر حرفه‌ای خود را در صنعت موسیقی آغاز کند و به سرعت به یکی از چهره‌های برجسته موسیقی پاپ ایران تبدیل شود. دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی دوران اوج شهرت گوگوش بود و او در این سال‌ها به نمادی از موسیقی پاپ ایرانی و حتی مد و سبک زندگی تبدیل شد. در این دوران، مدل موی گوگوش به‌طور گسترده‌ای در میان زنان ایرانی محبوب شد و اصطلاحا به آن مدل موی گوگوشی می‌گفتند. این مدل مو به یکی از نشانه‌های شناخته‌شده او تبدیل شد و همچنان در حافظه جمعی ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد.

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد گوگوش، توانایی او در اجرای ترانه‌هایی به زبان‌های مختلف است. علاوه بر فارسی، او آثاری به زبان‌های آذری، ترکی، اسپانیایی، انگلیسی، ایتالیایی و فرانسوی خوانده است که این تنوع زبانی و سبک‌های موسیقیایی، او را به خواننده بین المللی ایرانی و چندفرهنگی تبدیل کرده است. این توانایی‌ها نه‌تنها شهرت او را در ایران، بلکه در میان فارسی‌زبانان سراسر جهان گسترش داد.

داریوش اقبالی

داریوش اقبالی، یکی از برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین چهره‌های موسیقی ایران، با صدای محزون و عمیق خود جایگاه ویژه‌ای در میان فارسی‌زبانان سراسر جهان پیدا کرده است. او در تاریخ ۴ فوریه ۱۹۵۱ در تهران به دنیا آمد و از جوانی به استعداد هنری خود در موسیقی و بازیگری پی برد. اولین حضور داریوش در سن ۲۰ سالگی در تلویزیون بود؛ حضوری که به سرعت او را به یکی از چهره‌های محبوب موسیقی ایران تبدیل کرد. صدای خاص و توانایی او در انتقال احساسات عمیق از طریق ترانه‌هایش، به ویژه با مضامین اجتماعی و عاطفی، باعث شد تا طرفداران بسیاری پیدا کند و به نماد موسیقی اعتراضی و حزن‌انگیز ایرانی بدل شود.

داریوش در طول زندگی خود با چالش‌های بزرگی روبه‌رو بوده است. در مقطعی از زندگی خود به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد؛ اما با اراده‌ای استوار و تلاش‌های بی‌وقفه توانست این اعتیاد را ترک کند. پس از این تجربه دشوار و با آگاهی از مشکلات و معضلاتی که افراد گرفتار اعتیاد با آن مواجه هستند، داریوش تصمیم گرفت از این تجربه خود برای کمک به دیگران استفاده کند.

او با همکاری دو پزشک دیگر، موسسه‌ای غیرانتفاعی به نام آینه را تاسیس کرد. این موسسه یک مرکز توانبخشی است که به افراد معتاد کمک می‌کند تا زندگی سالم‌تری داشته باشند و از دام اعتیاد رهایی یابند.

علاوه بر فعالیت‌های موسیقی و کمک به افراد مبتلا به اعتیاد، داریوش در حوزه‌های اجتماعی نیز فعال است. او با موسسه بین‌المللی عفو بین‌الملل (Amnesty International) همکاری می‌کند؛ نهادی که در زمینه حقوق بشر، از جمله آزادی زندانیان سیاسی و بخشش زندانیان، فعالیت می‌کند. این همکاری، نشان‌دهنده تعهد داریوش به مسائل حقوق بشری و تلاش او برای ایجاد تغییرات مثبت در جهان است.

بیشتر بخوانید: نقاشان ایرانی معاصر در خارج از کشور و داخل ایران را بشناسیم و حمایت کنیم

هایده

معصومه دده بالا، که با نام هنری هایده در دنیای موسیقی شناخته می‌شود، یکی از درخشان‌ترین و ماندگارترین صداهای موسیقی ایران است. او در تاریخ ۱۰ آوریل ۱۹۴۲ در تهران به دنیا آمد و با صدای بی‌نظیر و پرطنین خود به یکی از نمادهای موسیقی کلاسیک، محلی و پاپ ایرانی تبدیل شد. هایده با صدای کنترالتوی خاص خود، توانایی اجرای نت‌های بم را داشت، که این ویژگی او را در میان خوانندگان زن ایرانی متمایز و محبوب ساخت و باعث شد تا به سرعت در دل مردم جا باز کند.

هایده در طول فعالیت هنری خود، تحت تعلیم بزرگانی همچون علی تجویدی، فرهنگ شریف، احمد عبادی و فریدون ناصری قرار گرفت. این استادان برجسته تاثیر بسیاری بر او گذاشتند و به او کمک کردند تا تکنیک‌های بی‌نظیر و پیچیده‌ای در موسیقی به دست آورد. هایده فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۷۰ میلادی و در سبک‌های موسیقی کلاسیک و پاپ آغاز کرد و خیلی زود به یکی از پرطرفدارترین خوانندگان دوران خود تبدیل شد.

هایده در اواخر دهه ۷۰ میلادی و پیش از انقلاب اسلامی ایران، به بریتانیا مهاجرت کرد و پس از مدتی به ایالات متحده نقل مکان کرد، جایی که بخش بزرگی از فعالیت هنری او ادامه یافت. از بزرگ‌ترین اجراهای او می‌توان به کنسرت نوروز ۱۹۸۶ در سالن رویال آلبرت هال لندن اشاره کرد. این اجرا یکی از اولین و بزرگ‌ترین کنسرت‌هایی بود که یک خواننده بین المللی ایرانی پس از انقلاب و در خارج از مرزهای ایران برگزار کرد.

متاسفانه او در تاریخ ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰، پس از اجرای یک کنسرت در سانفرانسیسکو، دچار حمله قلبی شد و در سن ۴۷ سالگی درگذشت. فقدان او ضایعه‌ای بزرگ برای دنیای موسیقی ایران بود و بسیاری از دوست‌داران و علاقه‌مندان موسیقی با شنیدن این خبر به سوگ نشستند.

ابی

ابراهیم حامدی، که با نام هنری ابی شناخته می‌شود، محبوب‌ترین خواننده بین المللی ایرانی است که با صدای خاص و توانمندی بی‌نظیر خود جایگاه ویژه‌ای در موسیقی پاپ فارسی کسب کرده است. ابی در تاریخ ۱۹ ژوئن ۱۹۴۹ در تهران متولد شد و از نوجوانی به موسیقی علاقه‌مند بود. استعداد او در موسیقی و صدای پرقدرت و متمایزش به زودی مورد توجه قرار گرفت و او را به یکی از چهره‌های ثابت و ماندگار در دنیای موسیقی تبدیل کرد. در سال ۱۹۷۷ و تنها دو سال پیش از انقلاب اسلامی، ابی ایران را ترک کرد و به فعالیت خود در خارج از کشور ادامه داد.

وی به دلیل صدای غنی و ترانه‌های عمیقی که خوانده، به نمادی از موسیقی پاپ ایرانی تبدیل شده است. جوایز مختلفی که ابی در طول دوران حرفه‌ای خود کسب کرده، نشان‌دهنده تاثیرگذاری و محبوبیت بی‌نظیر او در عرصه موسیقی بین‌المللی است. یکی از افتخارات او جایزه Master of Voice بود که در سال ۱۹۹۳ در استرالیا و به دلیل اجرای اثر ماندگار خلیج فارس به او اهدا شد.

ابی سه دختر به نام‌های خاتون، سایه و عسل دارد که نام آن‌ها در ترانه‌هایش نیز به یادگار مانده است و این آثار علاوه بر عشق پدرانه، بازتابی از علاقه و ارتباط عمیق او با خانواده‌اش است. او همچنین یک پسر به نام فرشید دارد که همواره از او به عنوان یکی از عزیزترین همراهان خود یاد کرده است.

تأثیر ابی در موسیقی پاپ فارسی چنان عمیق و گسترده بوده که از او به همراه داریوش، یکی دیگر از خوانندگان پرآوازه ایرانی، به عنوان نماد و سمبل موسیقی پاپ زبان فارسی یاد می‌شود. این دو هنرمند با ترانه‌های خود، خاطرات و احساسات مشترک نسل‌های مختلف ایرانی را به تصویر کشیده‌اند و به واسطه آثارشان، ارزش‌ها و آرزوهای یک ملت را منعکس کرده‌اند.

شادمهر عقیلی

شادمهر عقیلی یکی از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی پاپ ایران و خواننده بین المللی ایرانی است که با توانایی‌های چندجانبه‌اش در ترانه‌نویسی، آهنگ‌سازی و نوازندگی، تحولی چشمگیر در موسیقی ایران ایجاد کرده است. او در تاریخ ۲۷ ژانویه ۱۹۷۳ در تهران به دنیا آمد و از کودکی به موسیقی علاقه نشان داد. شادمهر توانایی ویژه‌ای در نواختن سازهای مختلف دارد و می‌تواند پیانو، گیتار، ویولن، ترومپت، کیبورد و دیگر سازها را با تسلط کامل بنوازد. او نواختن پیانو و ویلن را در سن ۱۲ سالگی آموخت و از همان زمان استعداد خود را در نوازندگی نشان داد.

در سال ۱۹۹۷، شادمهر با انتشار اولین ترانه خود به نام معبود به دنیای موسیقی حرفه‌ای پا گذاشت. این ترانه توجه بسیاری را به سمت او جلب کرد و او را به عنوان یک هنرمند نوآور در موسیقی پاپ ایرانی مطرح کرد. یک سال بعد، شادمهر اولین آلبوم خود را با نام مسافر به بازار عرضه کرد؛ آلبومی که نام او را به عنوان یکی از چهره‌های محبوب و تاثیرگذار موسیقی ایران به ثبت رساند.

در سال ۱۹۹۹، دومین آلبوم او به نام دهاتی منتشر شد. این آلبوم با ریتم ۶ و ۸ و سبک متفاوتش موجی از توجه و استقبال را برانگیخت و به یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی ایران تبدیل شد.

یکی از برجسته‌ترین آثار بین‌المللی شادمهر، ترانه رویای ما بود که در سال ۲۰۱۲ با همراهی ابی، خواننده بزرگ ایرانی، اجرا شد. این ترانه که پیام ضدجنگ و انسانی داشت، تبدیل به اثری ماندگار و محبوب در میان فارسی‌زبانان و حتی مخاطبان غیرایرانی شد.

شادمهر در طی سال‌ها، با ترانه‌های احساسی و دلنشین خود، جایگاه ویژه‌ای در قلب مخاطبان موسیقی پاپ ایرانی پیدا کرده است. او همواره تلاش کرده تا با استفاده از ترکیب‌های نوین و بهره‌گیری از سازهای مختلف، آثار منحصر به فرد و متفاوتی خلق کند.

فرهاد مهراد

فرهاد مهراد، یکی از برجسته‌ترین خوانندگان و نوازندگان ایرانی، نامی ماندگار در دنیای موسیقی ایران است که علاوه بر صدای خاص و پرطنین خود، در ترانه‌نویسی و نوازندگی گیتار و پیانو نیز تبحر ویژه‌ای داشت. او در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۴۴ در تهران به دنیا آمد و از کودکی علاقه خاصی به موسیقی داشت. فرهاد در سبک‌های پاپ، راک و فولک آواز می‌خواند و به عنوان یکی از اسطوره‌های موسیقی راک و فولک ایران شناخته می‌شود.

فرهاد نخستین ایرانی بود که با گیتار، تصنیفی به سبک وسترن اجرا کرد و توانست توجه بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی را جلب کند. او در دهه ۵۰، با ترانه‌های پرمحتوا و اعتراضی خود به نمادی از مقاومت در برابر نظام حاکم آن زمان تبدیل شد. این صدای اعتراض و استقلال در آثارش مشهود بود و همین امر باعث شد تا سال‌های زیادی را به عنوان زندانی سیاسی پشت سر بگذارد. .

یکی از ماندگارترین آثار فرهاد، ترانه بوی عیدی است که خاطره‌ای فراموش‌نشدنی در میان ایرانیان به‌جای گذاشته است. این ترانه که به نوعی نماد نوستالژی و حسرت‌های کودکی و شادی‌های ساده آن دوران است، در قلب مخاطبان جایگاهی ویژه دارد. ترانه‌ بوی عیدی با صدای خاص و عمیق فرهاد و محتوای پرمعنایش، به ترانه‌ای جاودانه تبدیل شده که روح زمانه‌ای خاص را به تصویر می‌کشد و بازتاب‌دهنده‌ی آرزوهای یک نسل برای روزهای بهتر است.

سرانجام، در تاریخ ۳۱ آگوست ۲۰۰۲، فرهاد در پاریس بر اثر بیماری هپاتیت پیشرفته دار فانی را وداع گفت و دنیای موسیقی یکی از اسطوره‌های خود را از دست داد. با این حال، آثار او همچنان زنده‌اند و در دل و جان مخاطبان طنین‌انداز هستند.

معین

نصرالله معین نجف‌آبادی، که در دنیای موسیقی با نام معین شناخته می‌شود، یک خواننده بین المللی ایرانی است که با ترانه‌های عاشقانه‌اش در دل مردم جا باز کرده است. این هنرمند بی‌همتا در تاریخ ۱۹ ژانویه ۱۹۵۲ در شهر نجف‌آباد استان اصفهان به دنیا آمد و از همان کودکی علاقه خاصی به موسیقی داشت. اولین جرقه‌های استعداد موسیقایی او با آوازها و ترانه‌های محلی شکل گرفت و به مرور زمان او را به سمت دنیای حرفه‌ای موسیقی سوق داد.

نقطه عطف زندگی هنری معین در سال ۱۹۸۲ رقم خورد، زمانی که او ترانه یکی را دوست می‌دارم را برای خواننده بزرگ، هایده، نوشت. این ترانه به شدت محبوب شد و جایگاه خاصی در میان مخاطبان پیدا کرد.

پس از مهاجرت، معین توانست با آثار فوق‌العاده‌ای نظیر کعبه، هوس، اصفهان، می‌پرستم و پریچهر بار دیگر محبوبیت زیادی را کسب کند. صدای گرم و دلنشین او و مهارتش در تلفیق موسیقی پاپ با عناصر موسیقی سنتی ایران، او را به یکی از پیشگامان موسیقی تلفیقی ایرانی تبدیل کرد. این سبک منحصر به فرد باعث شد تا معین به عنوان یکی از صدای‌های ماندگار عشق شناخته شود و لقب “جاودان صدای عشق” را به خود اختصاص دهد.

آثار معین در کنار محتوای عاشقانه‌شان، سرشار از احساس و عاطفه هستند که به‌طور بی‌واسطه با شنونده ارتباط برقرار می‌کنند. او با ترانه‌هایش توانسته پلی میان فرهنگ و هنر ایران با مخاطبان بین‌المللی ایجاد کند و به یک چهره شناخته‌شده در میان فارسی‌زبانان جهان تبدیل شود.

معین دو دختر به نام‌های پریچهر و ستاره دارد که نام آن‌ها نیز به نوعی در آثارش بازتاب یافته و از احساس عمیق او نسبت به خانواده‌اش حکایت دارد. این هنرمند اکنون در سانتا روزا، کالیفرنیا زندگی می‌کند، اما صدایش همچنان در گوشه‌گوشه جهان و در دل ایرانیان طنین‌انداز است.

لیلا فروهر

لیلا فروهر در تاریخ ۱۶ آوریل ۱۹۶۱ در شهر فرهنگی اصفهان به دنیا آمد و از همان ابتدا در خانواده‌ای هنری رشد کرد. پدر او، جهانگیر فروهر، از بازیگران سرشناس سینمای ایران در دهه ۷۰ میلادی بود و همین پس‌زمینه هنری، زمینه‌ای برای ورود لیلا به دنیای هنر فراهم کرد. لیلا از سن سه سالگی پا به دنیای بازیگری گذاشت و در فیلم‌های محبوبی مانند خروس جنگی و مراد و لاله نقش‌آفرینی کرد.

علاقه لیلا به موسیقی از دوران نوجوانی در او شکوفا شد. او در سن ۱۴ سالگی به آوازخوانی روی آورد و در سال ۱۹۷۴ تصمیم گرفت تمام تمرکز خود را روی موسیقی بگذارد. پس از چندین تست صدا و تلاش‌های بی‌وقفه، توانست اولین آلبوم خود را ضبط کند و به دنیای موسیقی حرفه‌ای وارد شود.

او به یکی از پیشگامان موسیقی فارسی‌زبان در جهان تبدیل شد و توانست به عنوان نخستین خواننده فارسی‌زبان، کنسرت‌هایی در کشورهایی مانند دبی، تاجیکستان و ژاپن برگزار کند. همچنین محبوبیت او تنها به ایرانیان محدود نماند؛ او در کشورهایی مانند ارمنستان، تاجیکستان و افغانستان، که زبان و فرهنگ مشابهی با ایران دارند، نیز طرفداران بسیاری پیدا کرد و به عنوان یکی از محبوب‌ترین چهره‌های موسیقی در این منطقه شناخته شد.

یکی از برجسته‌ترین آلبوم‌های لیلا فروهر سیاره هارمونی است که به دلیل تنوع زبانی و سبک‌های مختلف، یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های او به حساب می‌آید. در این آلبوم، لیلا ترانه‌هایی را به زبان‌های انگلیسی، ایتالیایی، یونانی، عربی، عبری، افغانی، ارمنی، ترکی و کردی اجرا کرده است. این تنوع زبانی نشان‌دهنده عشق او به فرهنگ‌های مختلف و توانایی او در ایجاد ارتباط با مخاطبان بین‌المللی است.

بیشتر بخوانید:۱۱ خواننده معروف افغانستان + دانلود موزیک های افغان

آرش

آرش لباف یکی از چهره‌های درخشان موسیقی بین‌المللی ایران است که توانسته با آثار خود به شهرتی جهانی دست یابد. او در تاریخ ۲۳ آوریل ۱۹۷۷ در تهران متولد شد و در ده سالگی همراه با خانواده‌اش به سوئد مهاجرت کرد، جایی که هم‌اکنون نیز در آن زندگی می‌کند. علاقه و استعداد آرش در موسیقی از همان جوانی نمایان شد و او پس از به پایان رساندن دوران کالج در سوئد، اولین آلبوم خود را در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد.

این آلبوم شروعی پرقدرت برای آرش بود و با ترانه‌های مشهوری همچون برو برو و Temptation که با همکاری خواننده زن ربکا (Rebecca) اجرا کرد، توانست جایگاه خود را در موسیقی اروپا تثبیت کند. این دو ترانه او را به چهره‌ای محبوب در میان مخاطبان اروپایی تبدیل کرد و شهرت او را به‌عنوان خواننده بین المللی ایرانی گسترش داد.

آرش به واسطه همکاری‌های مشترک موفقش نیز شناخته می‌شود. یکی از محبوب‌ترین این ترانه‌ها، آهنگ She Makes Me Go است که با شان پال (Sean Paul) اجرا کرد و توانست طرفداران بسیاری را به خود جلب کند. همچنین اجرای مشترک ترانه Always به همراه آیسل (Aysel) در رقابت یوروویژن سال ۲۰۰۹ در مسکو، یکی از به‌یادماندنی‌ترین اجراهای او در صحنه بین‌المللی به حساب می‌آید و حضور او در این مسابقات توانست توجه بیشتری را به موسیقی و سبک منحصر به فردش جلب کند.

در سال ۲۰۰۶، پس از صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی، آرش ترانه‌ای با ریتم جذاب منتشر کرد که نه تنها در میان ایرانیان بلکه در سطح جهانی با استقبال فراوانی مواجه شد.

او در سال ۲۰۱۱ با بهناز انصاری ازدواج کرد و در آوریل ۲۰۱۲ صاحب دو فرزند به نام‌های دنیا و داریان شد. آرش همواره تلاش کرده است با موسیقی‌اش علاوه بر سرگرمی، پیام‌های مثبت و انرژی‌بخش به مخاطبانش منتقل کند.