رقص هیپ هاپ یکی از رقص‌های عصر مدرن است که تنها چند دهه قدمت دارد. این رقص امروزه در سراسر جهان طرفداران بسیاری، به خصوص در جامعه جوانان، دارد. خاستگاه آن کشور آمریکاست. رقص هیپ هاپ در خیابان‌های آمریکا و محله‌های سیاه پوستان در اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی متولد شد. هیپ هاپ راهی برای جوانان کم برخوردار بود که خود را ابراز کنند. احساس اعتبار کنند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از آن لذت ببرند. این رقص زیبا شامل حرکت‌های موزون و سریعی می‌شود که نیاز به قدرت بدنی و انرژی زیادی دارد. بسیار جذاب و سرگرم کننده است و سبک موسیقی به خصوصی را به خود اختصاص می‌دهد.
رقص هیپ هاپ در طی چندین دهه دچار تحولات گوناگونی شده است. امروزه با چندین رقص گوناگون و متفاوت در این زمینه مواجه هستیم. این رقص‌ها زیر مجموعه رقص هیپ هاپ هستند که با الهام از همین سبک ایجاد شده‌اند. می‌توان هریک را براساس برخی حرکات و تکنیک‌ها و موسیقی مرتبط، طبقه بندی کرد. در ادامه به معرفی ۱۱ رقص شاخص هیپ هاپ خواهیم پرداخت.
انواع رقص هیپ هاپ
۱. رقص بریک B-boying (Breakdancing)
Breaking یا B-boying، که معمولا Breakdancing نامیده می‌شود، از اولین سبک‌های رقص هیپ هاپ است. رقص بریک به عنوان بخشی از فرهنگ هیپ هاپ در میان جوانان آمریکایی سیاه پوست و لاتین در برانکس جنوبی طی دهه ۱۹۷۰ توسعه یافت. این رقص هم در هیپ هاپ و هم در ژانرهای دیگر موسیقی، انجام می‌شود. اما اغلب برای طولانی شدن وقفه‌های موسیقی به صورت ریمیکس صورت می‌گیرد.
چهار حرکت اصلی، پایه و اساس رقص بریک هستند. اولین مورد، حرکت Toprock است. اصطلاحی که به رقص و قامت‌های ایستاده اشاره دارد. عنصر دوم Downrock است که به رقصی که با پا روی زمین انجام می‌شود، می‌گویند. عنصر سوم Freeze است. حرکات ثابتی که در ست‌های رقص ایجاد می‌شوند تا تاکیدی بر برخی حرکات ضربه‌ای باشد و رقص را از حالت یکنواختی خارج کند. این حرکت جزو تکنیک‌های اساسی رقص بریک است. تکنیک چهارم Power Moves است. این حرکات چشمگیرترین حرکات آکروباتیک هستند که به طور معمول از حرکات دایره‌ای تشکیل می‌شوند. جایی که رقصنده روی زمین یا هوا می‌چرخد.
- آهنگ معروف Freestyler از گروه Bomfunk MC’s از جمله ترانه‌هایی است که برای انجام رقص بریک معروف شده است.
۲. رقص هیپ هاپ Locking and Popping
رقص قفل و پاپ، همان locking and popping، در اصل از لس آنجلس شروع شد. Popping توسط رقصنده خیابانی Electric Boogaloo و حرکات قفل، توسط The Lockers ایجاد شده است. قفل و پاپ مدت‌ها قبل از رقص بریک وجود داشته اند. در دوران بریک، پسران B حرکات پرشی و انفجاری را به رقص خود اضافه کردند. امروزه، رقص “Breakdance” شامل حرکات شکستن، قفل کردن، و بوگی الکترونیک یا پرش و انفجار است.
حرکت قفل شدن یا Locking
تاریخچه حرکت به اصطلاح قفل شدن (در اصل Campbellocking) را می‌توان در اواخر دهه ۱۹۶۰ جستجو کرد. این حرکت توسط Don Campbell ایجاد شده است. این سبک در اصل با موسیقی فانک مانند جیمز براون رقصیده می‌شود.
این نام بر اساس مفهوم قفل شدن است که به معنی ثابت ماندن ناگهانی پس از یک حرکت سریع و به اصطلاح “قفل شدن” در یک موقعیت خاص است. نگه داشتن آن موقعیت برای مدتی کوتاه مانند چند ثانیه و سپس ادامه در همان سرعت قبلی. در این تکنیک، دست‌ها و شانه‌ها سرعت بیش‌تری دارند و باسن و لگن راحت‌تر حرکت می‌کنند. حرکات معمولا بزرگ و اغراق آمیز هستند و بسیار ریتمیک و کاملا هماهنگ با موسیقی انجام می‌شوند.
قفل شدن شامل بسیاری از حرکات آکروباتیک و فیزیکی سخت، مانند فرود آمدن روی زانو و شکاف است. این حرکات اغلب به نوعی محافظت از زانو نیاز دارند. تکان دادن دست‌ها، اشاره، درجا زدن در حالت ایستاده و گرفتن و چرخاندن کلاه از دیگر ویژگی‌های مهم این سبک است. حرکت قفل شدن، کاملا عملکرد محور است. غالبا با لبخند زدن و تعامل با مخاطب شناخته می‌شود. برخی از حرکات نیز ماهیتی کاملا خنده دار دارند و جهت سرگرم کردن تماشاچی انجامی می‌شوند.
حرکت پرش یا جهش Popping
بهترین راه برای توصیف این حرکت این است که تصور کنید یک نیروی قوی از بدن عبور می‌کند و باعث می‌شود مانند موج حرکت کنید. انجام این کار به صورت حرفه ای دشوار است. زیرا نیاز به شناخت کامل بدن و قدرت کافی دارد. حین انجام این تکنیک جذاب، ریتم و سرعت موسیقی باید کاملا توسط رقصنده احساس شود. این حرکت نیاز به انقباض مداوم عضلات دارد تا جلوه‌ای تند و تیز در ظاهر ایجاد کند.
معرفی چند آهنگ معروف هیپ هاپ برای این این رقص‌ها:
- آهنگ “It Takes Two” از Rob Base and DJ EZ Rock
- آهنگ “I Wanna Rock (Doo Doo Brown)” از Uncle Luke
- آهنگ “Drop It Like It’s Hot” از Snoop Dogg
- آهنگ “Hey Ya!” از OutKast
- آهنگ “Pop That” از French Montana (Ft. Drake)
۳. رقص هیپ هاپ – فانک Funk
رقص فانک از سواحل غربی ایالات متحده آغاز شد. جایی که در اواخر دهه ۶۰ به عنوان واکنشی به تلفیق Disco و Soul و همچنین موسیقی R’n’B و Hip Hop توسعه یافت.
فانک یک رقص کورئوگرافیک است. یعنی حرکات در آن با ترتیب و نظم خاصی طراحی می‌شوند. مانند رقص‌هایی که در ویدیو کلیپ‌های ستارگان معروف موسیقی مشاهده می‌شود. این رقص دارای ترکیبی از حرکات تیز و روان، قفل و جهش و بیان متحرک است.
معرفی چند آهنگ معروف به سبک فانک:
- آهنگ “One Nation Under A Groove” از گروه Funkadelic
- “Ain’t We Funkin’ Now” از The Brothers Johnson
- “It’s Your Thing” از The Isley Brothers
- “Shining Star” ازEarth, Wind & Fire
- “Uptown Funk” از Mark Ronson, Bruno Mars
۴.رقص هیپ هاپ Up Rock
Uprock یک رقص هیپ هاپ پر شور و رقابتی است که از ریتم‌های موسیقی Soul و Funk استفاده می‌کند. این رقص شامل جابجایی پا، چرخش، حرکات آزاد، حرکات ناگهانی بدن به نام “jerks حرکت تند” و حرکات دست به نام “burns” می‌شود. گفته می‌شود که Uprock با نظم، صبر، قلب، روح و دانش، همراه است.
۵. رقص سیال Liquid Dance
همانطور که از نام آن مشخص است، Liquid Dance رقصی روان و برازنده با حرکات نرم است. در این سبک تمرکز روی بازوها و دست‌ها قرار می‌گیرد. همچنین، ممکن است شامل برخی از اشکال و تکنیک‌های پانتومیم نیز باشد. اما رقصندگان پیشرفته از طیف وسیعی از حرکات بدن استفاده می‌کنند. رقص سیال یا روان شباهت بسیاری به سبک قفل و پاپ دارد.
۶. بوگالو Boogaloo
یک سبک خاص با حرکات نرم و روان، که در آن تمام قسمت‌های بدن مشارکت می‌کنند. این حرکات شامل استفاده از زاویه و حرکات صاف است تا همه چیز را با هم جریان دهد. اغلب از چرخش باسن، زانوها و سر در آن استفاده می‌شود. به طوری که حرکات انتقالی و جابجایی از نشانه‌های اصلی آن است.
معرفی چند آهنگ برای رقص بوگالو:
- آهنگ “Bang Bang” از Joe Cuba
- آهنگ “I Like It Like That” از Pete Rodriguez
- آهنگ “Gypsy Woman” از Joe Bataan
۷.رقص هیپ هاپ – رگاتون Reggaeton
چندین سال پیش، سبک جدیدی از موسیقی به نام رگاتون وارد خانواده هیپ هاپ شد. این سبک موفق شد طرفداران بسیاری بین جوانان پیدا کند. رگاتون در بیشتر مواقع با سبک رگا که منحصر به موسیقی باب مارلی است، اشتباه گرفته می‌شود. اگرچه این دو، تا حدودی به هم مرتبط اند، اما در واقع متمایز از هم‌اند.
رگا در دهه ۶۰ در جامائیکا با تاثیر از موسیقی سنتی آفریقا، جاز و بلوز آمریکایی متولد شد. این سبک با روند تغییر از سبک اسکا Ska به راک استدی Rocksteady و سپس رگای جامائیکا، به وجود آمد. در موسیقی باب مارلی به وضوح می‌توان این روند تغییر را حس کرد. رگا به صورت ریتمیک توسط ضربان شناخته می‌شود. شدت و لرزش از مشخصه‌های اصلی این موسیقی است. از دیگر پیشگامان مهم در این سبک می‌توان شاهزاده باستر، دزموند دکر و جکی میتو را نام برد.
رگاتون Reggaeton، ژانری است که از موسیقی سنتی جامائیکا الهام گرفته شده اما به شدت تحت تاثیر هیپ هاپ است. به بیانی دیگر، رگاتون زیر مجموعه‌ای از سبک هیپ هاپ با الهام از رگای جامائیکا است. رگاتون در پاناما و در دهه ۷۰ متولد شد. این موسیقی در دهه ۹۰ با پایه و خوانش رپ و ترکیب شعرهای مختلف، در پورتوریکو دچار تحولاتی شد. و توانست نظر بسیاری را به خود جلب کند. پس از آن، خواندن آهنگ‌های جامائیکایی سابق به شکل رپ مرسوم شد. امروزه پورتوریکو به عنوان مهد اصلی سبک رگاتون شناخته می‌شود. Disc Jockey(DJ) یکی از عناصر اساسی در این سبک است که موسیقی را میکس می‌کند.
آهنگ‌های سبک هیپ هاپ رگاتون:
ریتمی که رگاتون را مشخص می‌کند به عنوان Dem Bow شناخته می‌شود. این ریتم برای اولین بار توسط DJs dancehall Jamaican Steely و Clevie در اوایل سال ۱۹۹۰ تولید شد. از بهترین هنرمندان سبک رگاتون می‌توان Gringo Original ،El General ،Nando Boom ،Pocho Pan ،Killer Ranks و Ivy Queen را نام برد. همچنین، رقص هیپ هاپ رگاتون در موسیقی Daddy Yankee، Tego Calderon، Vico C، به وفور دیده می‌شود.
- آهنگ “Llamado de Emergencia” از Daddy Yankee
۸. لیریکال Lyrical
Lyrical سبک منحصر به فردی از رقص هیپ هاپ است که داستانی را روایت می‌کند. این رقص به جای ضرب آهنگ، با کلمات موسیقی رقم می‌خورد. ماهیت آن غالبا سیال و تفسیرپذیرتر از سایر رقص‌های هیپ هاپ است. این رقص با موسیقی آرام‌تر به اصطلاح Downtempo و سبک R&B انجام می‌شود. در اینجا تمرکز رقصنده بیشتر بر روی رقص و اجرا و کمتر بر سبک آزاد و تند است.
نام لیریکال (تغزلی) از کلمه “شعر” گرفته شده است. زیرا رقصنده‌ها از متن موسیقی برای انجام حرکات خاص یا نشان دادن بیان آن الهام می‌گیرند. هدف یک رقصنده لیریکال استفاده از ژست، حالت چهره و حرکات کنترل شده برای اجرای کامل حرکات و بیان احساسات بین موسیقی و فرد است. علاوه بر ارتباط عاطفی با موسیقی، رقص لیریکال به طور معمول استفاده از بیان، خط، وزن و کیفیت حرکات را توصیف می‌کند.
۹. استپ Stepping
استپ نوعی رقص کوبه‌ای است که در آن از تمام قسمت‌های بدن برای تولید ریتم و صداهای پیچیده استفاده می‌شود. صداهایی که با صدای کوبیدن پاها، کف زدن، ضربه زدم و سایر، تولید می‌شوند. این صداهای هماهنگ با موسیقی هستند. اگرچه ممکن است این رقص گاهی توسط یک فرد انجام شود. اما اغلب به صورت گروهی شکل می‌گیرد. این اجراها به حرکات نظامی شباهت بسیاری دارند. همچنین، رقص استپ ممکن است تکنیک‌هایی از ژیمناستیک، رقص تپ، راهپیمایی یا رقص آفریقایی و کارائیب را شامل شود. برخی شیرین کاری‌های نیمه خطرناک مانند پریدن از ارتفاع نیز از جمله برنامه‌های رقص استپ هستند.
۱۰. بوگی الکتریک Electric Boogie
بوگی الکتریکی نوعی از رقص پاپینگ است. اما تفاوت عمده این دو رقص این است که پاپینگ موجی نرم در بدن ایجاد می‌کند. در حالی که الکتریک بوگی موج‌های تندتری را با حرکات روان ولی سریع نشان می‌دهد. در رقص هیپ هاپ بوگی الکتریک سرعت حرکات بیشتر است. رقصنده با الهام از قالب و حرکات بدن ربات، با ایست‌های متوالی و به طور کنترل شده می‌رقصد. در این رقص، به جای پرتاب کردن بدن به داخل و حرکات خارج از کنترل، مانند حرکت قفل شدنLocking ، انرژی از بدن خارج می‌شود. این انرژی گویا آرنج، مچ دست، گردن، باسن و تقریبا تمام مفاصل بدن را در طول راه خود می‌شکند.
۱۱. رقص هیپ هاپ Fusion
نوعی رقص پویا است که با ترکیب رقص‌های فانک، بریک، و سایر رقص‌های خیابانی آغاز شد. این رقص به عنوان بخشی از فرهنگ هیپ هاپ در حال تکامل است. Fusion بر روی تکنیک‌های سبک مختلف، ریتم و جداسازی‌ها تمرکز دارد. این سبک، رقصندگان را بیشتر به شرکت در سبک آزاد (Freestyle) تشویق می‌کند تا در ایجاد راحتی و اعتماد به نفس موثر باشد. امروزه ترکیبی از تمامی رقص‌های هیپ هاپ معرفی شده، در این سبک دیده می‌شوند. ۸۰٪ این اجراها طبق کورئوگرافی و برنامه و ۲۰٪ به صورت Freestyle یعنی بر اساس آزادی و سلیقه رقصنده شکل می‌گیرند.
آهنگ‌هایی که برای رقص هیپ هاپ Fusion مناسب‌اند:
- آهنگ “Slim’s Return” از Madlib
- آهنگ”Girls that Dance” از Medasin
تفاوت رقص هیپ هاپ با سایر رقص‌های خیابانی
رقص هیپ هاپ و رقص خیابانی نه تنها از نظر شکل گیری بلکه با فرهنگی که از آن بوجود آمده‌اند نیز، متفاوت هستند. شاید بپرسید رقص خیابانی چیست و چه تفاوتی با رقص هیپ هاپ دارد. چیزی که ما به عنوان “رقص خیابانی” می‌شناسیم، دنیایی از تیم‌ها، تمرین‌ها، مسابقات و فیلم‌های مفهومی است. چیزی که در ظاهر و نگاه اول شاید شبیه به هیپ هاپ به نظر برسد. اما در واقع متفاوت از آن است. نکته اول این است که رقص خیابانی حتی به عنوان یک “رقص” شناخته نمی‌شود. چرا که سبک به خصوصی ندارد. در واقع این کار نوعی فعالیت فیزیکی و تفریحی است، نه رقصیدن! رقص‌های خیابانی بنابر کورئوگرافی یعنی برنامه اجرایی پیش می‌روند. یعنی هر آنچه در این فعالیت‌ها اتفاق می‌افتد بر اساس برنامه و طبق طراحی است. در حالی که رقص هیپ هاپ سبکی منحصر به فرد و آزاد است. کافیست برای فردی از روح و فرهنگ هیپ هاپ یک قطعه موسیقی از این سبک پخش کنید. خواهید دید که چگونه روح فرد با هیپ هاپ آمیخته می‌شود و بدنش به حرکت درمی‌آید.
بسیاری از رقصندگان خیابانی اجراهایشان را از روی حرکات رقص‌های بریک، استپ، فانک و غیره طراحی می‌کنند. دلیل تمایل این حرکات به تکنیک‌های هیپ هاپ، در احساس نزدیکی به زندگی خیابانی یا شهری در این فرهنگ است. گاهی از آن به عنوان سبک زیرزمینی یا پایین شهری نیز یاد می‌شود. به همین دلیل است که تمییز تفاوت بین سبک خیابانی و هیپ هاپ دشوار به نظر می‌رسد.
در آخر
هیپ هاپ امروزه نه تنها به عنوان یک سبک موسیقی و رقص، بلکه به عنوان یک فرهنگ و سبک زندگی نیز شناخته می‌شود. جنبش‌های هیپ هاپ از اهمیت فرهنگی و اجتماعی ویژه‌ای برخوردارند. آن‌ها بیانگر تجارب واقعی از زندگی اجتماعی مردمی خاص هستند. بنابراین، اگر بدون درک درست از این فرهنگ، تنها با تقلید به انجام حرکات آن پرداخته شود، ارزش عمیق آن زیر سوال خواهد رفت. همیشه برای رسیدن به درکی درست از یک سبک موسیقی یا هر موضوع دیگری، بهتر است ابتدا به طور مختصر با ریشه‌های آن آشنا شوید. آن را درک کنید و سپس در این زمینه قدم بردارید.
منابع: havanamusicschool.com، gttadance.com ،hiphopunite.com، liveabout.com، steezy.co، virtuousdancecenter.com
در مالتینا بلاگ بیشتر بخوانید:
پرفروشترین مدل‌های کفش نایک در تمام سال‌ها
۲۰ برند برتر کفش ورزشی که باید بشناسید
جامع ترین اپلیکیشن های پخش و دانلود موسیقی در جهان
گروه بی تی اس BTS و راز موفقیت آن ها
ده فیلم موزیکال برتر تاریخ سینما، که خاطره‌ساز و پول‌ساز شدند
